Пленэр у Залессі сабраў мастакоў з Літвы і Беларусі

Пленэр у межах праекта “Актуалізацыя і ўзнаўленне культурнага ландшафту на літоўска-беларускай мяжы” сабраў мастакоў з Літвы і Беларусі. Кожны творца змог знайсці тэмы і матывы, сугучныя яго ўспрыманню “Паўночных Афінаў”.

У пленэры ўдзельнічала 8 мастакоў. Чатыры – з літоўскага боку: рэктар Вільнюскай акадэміі мастацтваў Ева Скаўроне, прафесар з Каўнаскага інстытута дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва Рычардас Барткявічус, дацэнт Вільнюскай акадэміі мастацтваў Жывіле Ясуцітэ і дырэктар дзіцяча-юнацкага клуба Аляксандрас Возбінас. Беларускі бок прадстаўлялі прафесар Віктар Нямцоў і дацэнт Віктар Барабанцаў з Беларускай акадэміі мастацтваў, настаўнік выяўленчага мастацтва Вілейскай гімназіі Эдуард Мацюшонак і кіраўнік студыі выяўленчага і дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва Маладзечанскага Дома культуры Галіна Бяганская-Сушко.

27 жніўня ў музеі-сядзібе адбылася ўрачыстасць, на якой ўдзельнікі пленэра прадставілі свае работы і падзяліліся ўражаннямі. Эдуард Мацюшонак зазначыў, што ёсць мясціны, адкуль хочацца найхутчэй з’ехаць. Ёсць тыя, дзе не хочацца спыняцца. А з Залесся з’язджаць наогул не хочацца, настолькі тут утульна і прыемна.

“Паводле ўспамінаў сучаснікаў, Міхал Клеафас Агінскі цікавіўся жывапісам і сабраў у залескім палацы калекцыю графікі сярэдневяковых майстроў, - зазначылі вядучыя імпрэзы. – У якасці партрэцістаў Агінскі заўсёды наймаў найбольш вядомых мастакоў з Варшавы і Вільні – Джузэпэ Грасі, Франсуа Ксаўе Фабра, Юзафа Аляшкевіча. Сам Міхал Клеафас нядрэнна маляваў, і яго талент перадаўся дзецям.

Залеская сядзіба з самага пачатку свайго існавання вабіла прафесійных мастакоў. Самай першай і значнай работай была і застаецца графічны малюнак “Залессе на Літве. 1822 год”, які стварыў сакратар Міхала Клеафаса Агінскага Леанард Ходзька. На ім – сядзіба пасля завяршэння будаўніцтва. Гэты малюнак нават паслужыў узорам пры рэстаўрацыі сядзібы”.

На ўрачыстасць у Залессе прыехаў  Вітас Руткаўскас, дырэктар музея гісторыі культуры  Агінскіх, які размяшчаецца ў жывапісным мястэчку Рэтавас, былой уласнасці Агінскіх. Літоўскі госць выказаў захапленне ад таго, якімі высокімі тэмпамі развіваецца залескі музей.